Ankthi seksual përshkruan ndjenjat negative të tilla si zhgënjimi ose pakënaqësia në lidhje me përvojat seksuale të dikujt. Kjo është një çështje e zakonshme për ata që kërkojnë terapi seksuale dhe shpesh ndikon në shëndetin mendor, marrëdhëniet dhe cilësinë e përgjithshme të jetës.

Vetëdija, ose vetëdija dhe pranimi i plotë i momentit të tanishëm, mund të ndihmojë në lehtësimin e shqetësimit seksual duke inkurajuar një pikëpamje jo-gjykuese të mendimeve dhe ndjenjave. Njerëzit me vetëdije më të madhe priren të kenë vetëdije më të mirë për trupin dhe emocionet e tyre, duke i bërë ata më pak të prirur të ndihen të shqetësuar ose të zemëruar gjatë momenteve personale

Për më tepër, disa studiues argumentojnë se vetëvlerësimi seksual, (d.m.th., të ndihesh i sigurt dhe i vlefshëm si partner seksual) mund të jetë lidhja kryesore midis ndërgjegjes dhe reduktimit të shqetësimit seksual. Kjo është për shkak se vetëdija më e lartë mund të rrisë vetëvlerësimin seksual duke promovuar vetëpranimin dhe duke reduktuar vetëkritikën negative. Një pamje pozitive e trupit dhe përvojave seksuale redukton më pas shqetësimin seksual. Anasjelltas, njerëzit me vetëdije të ulët mund të luftojnë me vetë-dyshim dhe mendime negative, duke rritur ankthin.

Për të testuar këtë hipotezë, një studim ekzaminoi 696 pacientë që kërkuan terapi seksuale në Quebec midis 2017 dhe 2022 për të eksploruar marrëdhëniet midis vetëdijes, vetëvlerësimit seksual dhe shqetësimit seksual. Shumica e pjesëmarrësve panë terapistë seksi në mjedise të ndryshme, si klinika dhe spitale. Pacientët plotësuan një pyetësor të detajuar në internet në lidhje me shëndetin e tyre mendor, ndërgjegjësimin, vetëvlerësimin seksual dhe shqetësimin seksual brenda seancave të para të terapisë, të cilat terapistë i përdorën për të udhëhequr trajtimin e individualizuar.

Vetëdija u mat me një pyetësor që vlerësonte pesë fusha kryesore: vëzhgimin, përshkrimin, veprimin me vetëdije, mosgjykimin dhe mosreagimin. Rezultatet më të larta nënkuptonin ndërgjegje më të madhe. Vetëvlerësimi seksual, ose besimi në aftësitë e dikujt seksual, u vlerësua gjithashtu, me rezultate mbi 13 që tregojnë vetëvlerësim më të lartë. Ankthi seksual, ose shqetësimi për seksualitetin e dikujt, u mat me 13-artikullin e rishikuar të shkallës së shqetësimit seksual, të përshtatur për neutralitetin gjinor.

Studiuesit më pas analizuan të dhënat për të parë nëse vetëvlerësimi seksual ndërmjetësonte marrëdhënien midis vetëdijes dhe shqetësimit seksual. Modeli i tyre shikoi rezultatet e përgjithshme të ndërgjegjësimit të pjesëmarrësve dhe pesë aspektet për të parë se cilat kishin ndikimin më të fortë në vetëvlerësimin dhe shqetësimin seksual. Rezultatet morën parasysh faktorë të tillë si mosha, gjinia, arsimi, të ardhurat dhe statusi i marrëdhënies për të siguruar një analizë të besueshme të lidhjeve midis vetëdijes, vetëvlerësimit dhe shqetësimit seksual.

Pacientët në terapi seksuale varionin nga mosha 18 deri në 78 vjeç, ku shumica e tyre identifikoheshin me seksin që iu caktua në lindje dhe ishin heteroseksualë. Në fund të fundit, të dhënat zbuluan se ndërgjegjja më e lartë ishte e lidhur me ankth më të ulët seksual. Në mënyrë të veçantë, aspektet e ndërgjegjësimit, të tilla si “veprimi i ndërgjegjshëm” dhe “mosgjykimi”, u shoqëruan me ankth më të ulët seksual. Në fakt, ndër pesë aspektet e ndërgjegjes, “përshkrimi”, “të vepruarit me vetëdije” dhe “mosgjykimi” kishin lidhjet më të forta me shqetësimin seksual. Këto aspekte ndikuan në shqetësimin seksual si drejtpërdrejt ashtu edhe nëpërmjet efektit të tyre në vetëvlerësimin seksual.

Për më tepër, vetëvlerësimi seksual luajti një rol të rëndësishëm në reduktimin e shqetësimit seksual. Mindfulness u shoqërua pozitivisht me vetëbesim më të lartë seksual, i cili nga ana tjetër lidhej me më pak ankth. Në përgjithësi, modeli përfundimtar, i cili përfshinte vetëdijen, vetëvlerësimin seksual dhe shqetësimin, shpjegoi 23% të variancës në shqetësimin seksual. Këto marrëdhënie ishin të qëndrueshme edhe kur u morën parasysh faktorët sociodemografikë si mosha, të ardhurat dhe statusi i marrëdhënies.

Si përmbledhje, ndërgjegjja, veçanërisht aspekte të tilla si ndërgjegjësimi dhe mosgjykimi, mund të përmirësojnë vetëvlerësimin seksual, gjë që ndihmon në reduktimin e shqetësimit seksual. T’i kushtosh vëmendje përvojave seksuale dhe t’i pranosh ato pa i gjykuar mund të reduktojë ankthin. Kjo nënvizon rëndësinë e të mësuarit të praktikave të vetëdijes dhe dashurisë për veten në terapinë seksuale.