Shkencëtarët spanjollë do të publikojnë detajet e prejardhjes së Christopher Columbus të shtunën, pasi kanë përdorur një teknikë të analizës së ADN-së për të zgjidhur një mister pesëshekullor.
Shumë vende debatojnë për origjinën, por edhe rezidencën e fundit të eksploruesit që hapi rrugën për pushtimin e Amerikës nga evropianët, në fund të shekullit të 15-të. Shumë historianë kundërshtojnë teorinë “tradicionale” se ajo erdhi nga Genova, Itali. Teori të tjera duan që ai të jetë një hebre spanjoll ose grek, ose bask ose portugez.
Studiuesit e udhëhequr nga patologu mjeko-ligjor Miguel Llorente ekzaminuan mostra të vogla nga mbetjet e varrosura në Katedralen e Seviljes, që prej kohësh besohet të jetë vendi i fundit i pushimit të Kolombit – megjithëse ka teori të tjera se ku është varri i tij.
Ata i krahasuan ato mostra me ato të të afërmve dhe pasardhësve të tij të njohur, dhe gjetjet do të shpallen në një dokumentar të titulluar “ADN-ja e Kolombit: Prejardhja e vërtetë” që do të shfaqet të shtunën nga transmetuesi publik spanjoll TVE.
Llorente i informoi gazetarët mbi hetimin sot, por nuk zbuloi gjetjet, duke thënë vetëm se teoria se mbetjet e Seviljes i përkisnin Kolombit ishte konfirmuar.
Kërkimi për origjinën e eksploruesit u ndërlikua nga shumë faktorë, duke përfshirë vëllimin e madh të të dhënave. Por “rezultati është pothuajse plotësisht i besueshëm,” shtoi Llorente.
Kolombi vdiq në Valladolid, Spanjë në 1506, por donte të varrosej në ishullin Hispaniola, i cili sot ndahet nga Haiti dhe Republika Domenikane. Eshtrat e tij u zhvendosën atje në 1542, pastaj në Kubë në 1795, dhe më pas, siç besonin shumë, në Sevilje, Spanjë, në 1898.
Në 1877, punëtorët gjetën një arkivol plumbi të varrosur pas altarit në katedralen e Santo Domingo, kryeqyteti i Republikës Domenikane. Ai përmbante disa eshtra që besohet se i përkasin Kolombit. Lorente tha se të dyja teoritë mund të jenë të vlefshme pasi të dy skeletet e gjetura janë të paplota.
