Deklaratat pozitive para pasqyrës – të tilla si “Jam e bukur”, “Jam e zgjuar”, “Jam e suksesshme” (ose kohët e fundit kemi dëgjuar fjalë të tjera të përdorura, si “Jam e pasur”, “Kam shumë para”, “Jam në Halkidiki dhe po kaloj shumë mirë”) – janë një praktikë e zakonshme e rekomanduar nga shumë ekspertë (dhe jo vetëm)! Por sa herë i kemi thënë pa u ndjerë të vërteta? E vërteta është se nëse nuk e besojmë atë që themi, frazat e thjeshta të vetëpohimit jo vetëm që tingëllojnë qesharake, por ato gjithashtu nuk kanë absolutisht asnjë efekt.

Personalisht, kur jam në një situatë të vështirë, kur ndihem i frustruar, i stresuar ose i pasigurt, të qëndroj para pasqyrës dhe të përsëris diçka që nuk e ndiej nuk e ndryshon vërtet mënyrën se si ndihem. Dhe është pikërisht në ato momente që nuk mund të mos e gënjej veten. Përkundrazi, kjo mund të krijojë konflikt të brendshëm, pasi truri e di se nuk ka bazë të vërtetë për këtë besim.

Pra, në vend që të përpiqeni ta bindni veten me fjalë që nuk i besoni, një metodë shumë më efektive është të gjeni prova nga historia juaj personale që mbështesin bindjen që dëshironi të fitoni.

Le të themi se doni të ndiheni të zgjuar, por për momentin nuk e dëshironi. Nëse thjesht thoni: “Unë jam i zgjuar”, pa e besuar me asnjë qelizë të vetme në trupin tuaj, mendja juaj do ta refuzojë atë deklaratë pothuajse menjëherë. Por nëse përpiqeni të gjeni momente në të kaluarën tuaj ku keni treguar se sa të zgjuar ishit – për shembull, kur keni përfunduar me sukses një kurs të vështirë, keni zgjidhur një problem të ndërlikuar ose keni trajtuar me mjeshtëri një situatë të vështirë – atëherë ky mendim ka një bazë të vërtetë për të mbështetur atë ide. Dhe sa më shumë prova të mbledhni, aq më lehtë mendja juaj fillon ta pranojë këtë besim të ri si të vërtetë.

Për vite me radhë, familja ime më shihte si një person të fortë dhe të vendosur. Megjithatë, brenda vetes nuk ndihesha gjithmonë kështu. Përvojat e mia jo gjithmonë pozitive në shkollë, dyshimet që më përcillnin disa mësues dhe ngacmimi në shkollë nga shokët e klasës kishin krijuar një ndjenjë të madhe pasigurie tek unë. Nuk besoja vërtet në forcën time.

Por kur hyra për herë të parë në universitet, gjeta miq që më bënin të qeshja, që më mësonin gjëra, që më vlerësonin dhe më njihnin për atë që isha. Përmes marrëdhënieve dhe përvojave të mia, fillova ta shihja veten me sy të ndryshëm. Dhe pastaj, vetë jeta ime vërtetoi forcën time të vërtetë: kapërceva vështirësitë, arrita të shkëlqeja në studime, u martova me burrin që dua dhe punoj në një fushë që më sjell gëzim dhe kuptim.

Po përpiqem thjesht të them se vetë përvojat u bënë provë e forcës sime të brendshme. Nuk kisha nevojë të thoja “Jam e fortë” në pasqyrë – jeta ime ma tregoi këtë! Pra, në vend që të thoni “gënjeshtra” në pasqyrë, zgjidhni besimin që doni të forconi. Çfarë cilësie doni të njihni tek vetja? Mund të jetë një aftësi, vetëvlerësim, vetëbesim, dashuri për veten.

Pastaj, gjeni prova nga CV-ja juaj. Mendoni për ngjarje dhe përvoja që keni jetuar (dhe mbijetuar) që vërtetojnë se ky atribut që po ia atribuoni vetes është plotësisht i vërtetë. Madje mund t’i shkruani këto prova. Shënimi i sukseseve dhe momenteve pozitive të së kaluarës forcon menjëherë lidhjen tonë me to, ndërkohë që i bën ato më të arritshme kur kemi nevojë për to.

Herën tjetër që doni të rrisni vetëbesimin tuaj, mos qëndroni vetëm para pasqyrës me pohime boshe. Kjo mund t’ju bëjë më të pakënaqur. Në vend të kësaj, përpiquni të kujtoni momentet kur i keni vërtetuar vetes se mundeni, se jeni të denjë, se jeni të mjaftueshëm. Dhe këto janë pohimet më të fuqishme – sepse janë të vërteta./kohajuaj

Julia Kazana- McCarthy