Nëse do të më duhej t’i sugjeroja diçka dikujt që ndihet i bllokuar, i bllokuar në një jetë që të tjerët ia kanë sugjeruar – prindërit, shoqëria, kultura jonë, tregu i punës – do të ishte kjo: ke të drejtë të ndryshosh kurs dhe të ndjekësh të vërtetën tënde.

Dhe kjo është një nga arsyet më të zakonshme që i çon njerëzit te dera e një terapisti: ata po jetojnë një jetë që është projektuar për ta nga dikush tjetër. Dhe ndërsa nga jashtë gjithçka mund të duket mirë – studimet, karriera, një jetë “e pastër” – brenda ka një boshllëk. Një ndjenjë mospërputhjeje. Sepse ata pranuan role për të mos zhgënjyer dhe sigurisht për të mos u dalluar. Por ju nuk erdhët në këtë jetë për të qenë të pajtueshëm. Ju erdhët për të qenë real.

Dhe diku këtu fillon vendimi i vështirë, por çlirues: të bësh ndryshimin. Të kthehesh drejt jetës që të shpreh. Mund të kesh frikë. Mund të ndihesh fajtor. Mund të ketë njerëz përreth teje që do të jenë të mërzitur dhe do të reagojnë – sepse liria jote mund t’u kujtojë atyre burgun e tyre.

Ekziston një shprehje e mençur amerikane që thotë: “Ajo që është e pashmangshme, është më mirë ta bësh menjëherë.” Sa më shumë ta shtysh jetën tënde, aq më i madh bëhet hendeku midis asaj që jeton dhe asaj që dëshiron. Dhe pastaj, jo vetëm që e privon veten nga lumturia, por edhe e zgjat mjerimin e atyre që të duan vërtet – sepse e shohin një person të vyshket.

Do të ketë njerëz që nuk do të duan që ti të ndryshosh. Që do të ndihen të kërcënuar, xheloz ose të zhgënjyer. Por nuk mund ta jetosh jetën tënde vetëm për të mos i mërzitur të tjerët. Ke përgjegjësi ndaj vetes për të qenë ai që je vërtet. Pa faj. Pa turp.

Nuk e di nëse e keni lexuar ndonjëherë librin e Malcolm Gladwell “Të Jashtëzakonshmit”. Personalisht, mendoj se është i shkëlqyer. “Të Jashtëzakonshmit” flet për njerëz që arritën të dalloheshin dhe të krijonin rrugën e tyre – jo sepse kishin talent të lindur, por sepse kishin këmbënguljen dhe guximin për të ndjekur rrugën e tyre, shpesh kundër rrymës. “Të jashtëzakonshmit” nuk janë “më të mirët”, por të vërtetët. Shpesh duke paguar çmimin, ata i qëndruan besnikë rrugës së tyre, edhe kur ajo u dukej e çuditshme ose e papajtueshme atyre përreth tyre.

Suksesi, siç na tregon Gladwell, është shpesh rezultat i vendimeve që në fillim duken “antisociale”. Nuk mund të shkëlqesh kur jeton për t’i pëlqyer të tjerëve. Nuk mund ta gjesh veten kur vesh role për t’u “përshtatur”.

Pyetja nuk është nëse do të luftosh. Do të luftosh. Por a do të preferoje të vuash duke qëndruar në vend apo të vuash duke ecur drejt ëndrrave të tua dhe për diçka që të çon përpara?

Suksesi i vërtetë nuk matet nga sa mirë i përshtatesh modelit, por nga fakti nëse e shikon veten në pasqyrë dhe njeh brenda vetes një person të vërtetë e të përmbushur, në rrugën e duhur.

Le të jetë ky tekst leja juaj. Një kujtesë se keni të drejtën – dhe detyrimin – të bëheni ai që jeni i destinuar të jeni.

Nëse je gati, bëj ndryshimin. Dhe bëhu personi i veçantë në jetën tënde.

Julia Kazana-McCarthy

Dr. Sociologji (Universiteti i Surrey-t, Mbretëria e Bashkuar)

MSc në Psikologji (rreth) (Universiteti Brunel i Londrës)/ kohajuaj