Javë të mbarë për të gjithë lexuesit e rubrikës! Këtë javë do të fokusohemi te konfliktet ndërpersonale, të cilat fatkeqësisht janë të pashmangshme në jetën tonë. Është e rëndësishme të kuptohet se konfliktet janë një pjesë e natyrshme e përvojës njerëzore. Sado që të përpiqemi t’i shmangim, është e sigurt që në një moment do të gjendemi në situata ku të tjerët do të bëjnë ose thonë diçka që do të na lëndojë, mërzitë ose mërzitë. Mënyra se si i menaxhojmë këto situata është vendimtare për cilësinë e marrëdhënieve tona dhe ekuilibrin tonë mendor. Prandaj, është e rëndësishme të ndiqni strategjitë e komunikimit që nxisin mirëkuptimin dhe bashkëpunimin.

Hapi i parë në trajtimin efektiv të një konflikti është adresimi i drejtpërdrejtë i burimit të problemit. Tani kjo mund të duket e qartë, por do të habiteni se sa njerëz e shmangin atë. Në vend që të flasim drejtpërdrejt me personin që na ka mërzitur ose mërzitur, ne shpesh përfundojmë duke folur me palë të treta. Në botën e terapisë, kjo praktikë quhet “triangulation”. Në trekëndësh, personi A, në vend që të komunikojë drejtpërdrejt me personin C, preferon ta diskutojë çështjen me personin B. Edhe pse mund të duket më e lehtë ose më e natyrshme të flasësh me dikë tjetër për problemin, kjo mënyrë rrallë është efektive në zgjidhjen e konfliktit.

Drama e trekëndëshit është një model komunikimi që e kemi mësuar që nga dita kur kemi lindur. Prandaj, është ngulitur aq thellë në ndërgjegjen njerëzore, saqë ne as nuk hyjmë në procesin e vënies në dyshim të saj. Trekëndëshi i Dramës përfshin tre role kryesore : Persekutorin , ku personi sulmon ose shtyp tjetrin, Viktimën , ku personi ndihet i pafuqishëm ose i shtypur nga sjellja e “kryesit” dhe zakonisht kërkon ndihmën ose mbështetjen e Shpëtimtarit , i cili nga ana e tij përpiqet të ndihmojë viktimën dhe ta mbrojë atë, shpesh pa marrë parasysh nevojat reale të viktimës. Shpëtimtari mund të përforcojë sjelljen e viktimës dhe të zgjasë situatën e konfliktit.

Drama e trekëndëshit krijon një rreth vicioz, në të cilin individët ndërrojnë vazhdimisht role, pa arritur të zgjidhin konfliktin fillestar. Megjithatë, ajo që me të vërtetë nxit një rreth të tillë vicioz është dëshira nënndërgjegjeshme e të gjithë atyre që janë përfshirë për të kuptuar rolin e Viktimës. Secili lojtar në këtë lojë bën gjithçka në mënyrë të fshehtë dhe indirekte për t’u bërë vetë Viktimë, pasi vetëm atëherë do të fitojë simpatinë e të tjerëve, ndërsa mund të fajësojë të tjerët kur gjërat nuk shkojnë ashtu siç dëshirojnë.

Trekëndëzimi mund të sjellë më shumë vështirësi në zgjidhjen e konfliktit. Kur flasim me palët e treta për problemin, shpesh e prishim bisedën dhe e zgjasim konfliktin. Përkundrazi, kur komunikojmë drejtpërdrejt me personin që na mërzit, mund ta menaxhojmë drejtpërdrejt bisedën dhe të shprehim ndjenjat tona pa krijuar tensione të panevojshme.

Komunikimi i drejtpërdrejtë me personin që na shqetëson është mënyra më efektive për të zgjidhur konfliktin. Megjithëse të folurit mund të shkaktojë ndjenja të pakëndshme ose frikë nga reagimi i personit tjetër, komunikimi i sinqertë mund të çojë në mirëkuptim dhe rivendosje të marrëdhënies. Përballja ballë për ballë me konfliktin na lejon të shprehim nevojat tona dhe të zgjidhim dallimet në një mënyrë konstruktive.

Në përmbledhje, adresimi i konflikteve me ndershmëri dhe komunikim të drejtpërdrejtë është rruga më e mirë për zgjidhjen e tyre. Megjithëse kërkon guxim dhe pjekuri emocionale, qëllimi për t’u shprehur hapur dhe me respekt do të kontribuojë në forcimin e marrëdhënieve tona dhe rritjen tonë personale.