Duke u rritur, të gjithë jemi të thirrur të mësojmë një sërë gjërash të vështira: si të bëhemi njerëz, si të gjejmë identitetin tonë, si të komunikojmë, si të menaxhojmë emocionet tona. E megjithatë, shprehja emocionale është një nga “mësimet” më të neglizhuara në fëmijëri – veçanërisht për djemtë.

Nëse je rritur në vitet ’80 dhe ’90, do ta kujtosh se si djemve u thuhej të ishin “të fortë”, “të ashpër” dhe të mos tregonin ndjeshmëri. Çdo gjë emocionale ishte, me sa duket, një dobësi. Në realitet, megjithatë, asgjë nuk është më thelbësore për shëndetin mendor, lumturinë dhe marrëdhëniet njerëzore sesa aftësia për të shprehur sinqerisht atë që ndjen.

Shumë herë, ndërsa rritemi, na duhet të çmësojmë nga ajo që na është mësuar. “Të vërtetat” e vjetra rreth heshtjes, kontrollit dhe shtypjes së emocioneve po dëshmohen të jenë toksike. Sa më gjatë t’i mbash gjërat brenda, aq më shumë ka gjasa të shpërthesh – dhe forma më e zakonshme e këtij shpërthimi është zemërimi. Zemërimi është emocioni i paracaktuar kur gjithçka tjetër është e shtypur. Dhe kjo nuk është vetëm teori – është biologji njerëzore.

Nëse nuk shprehim gëzim, trishtim, zhgënjim, ngazëllim, të gjitha këto bëhen barrë dhe shndërrohen në zemërim, acarim dhe madje edhe simptoma fizike. Kjo është arsyeja pse është thelbësore të mësojmë të shprehemi në mënyra të shëndetshme – së pari për veten tonë, por edhe për njerëzit përreth nesh.

Mendo për këtë: kur je duke kaluar një kohë të vështirë dhe nuk flet me askënd, si mund të të mbështesë dikush? Si mund ta kuptojë ai se çfarë ju nevojitet? Nuk mundet. Kur nuk i shprehim ndjenjat tona, humbet mundësia e lidhjes. Dhe pa lidhje, thelbi i marrëdhënieve njerëzore humbet.

Gjithashtu, me kalimin e kohës mësova të kontrolloj veten. Të ndalem, të pyes “çfarë po ndiej tani?”, të jem i sinqertë me veten, edhe kur më frikëson. Nuk është e lehtë – shpesh nuk më pëlqen ajo që zbuloj. Por autenticiteti fillon aty. Dije se ku je brenda vetes. Dhe ndajeni atë.

Gjithashtu kuptova se sa më shumë mësohem të flas për atë që ndiej – qoftë e bukur apo e vështirë – aq më e lirë dhe më e qetë bëhem. Dhe nëse të tjerët e kanë të vështirë ta menaxhojnë atë, ky është problemi i tyre. Sepse kur dikush shprehet me respekt dhe sinqeritet, ai u jep hapësirë ​​të tjerëve të bëjnë të njëjtën gjë.

Shoqëria na ka dhënë mesazhet e gabuara: “njerëzit e fortë nuk qajnë”, “mos e bëj problem”, “mos bëj skenë, po më turpëron”. Por nuk ka asgjë më të guximshme sesa të qëndrosh para dikujt – ose para pasqyrës sate – dhe të thuash: “Kështu ndihem unë.”

Nëse doni të keni marrëdhënie të vërteta, duhet ta tregoni veten ashtu siç jeni. Jo vetëm kur je i lumtur, por edhe kur je i trishtuar, kur je i zhgënjyer, kur ke nevojë për një përqafim. Të gjitha emocionet njerëzore janë legjitime – prandaj shprehja e tyre është legjitime. Thjesht duhet të bëhet me respekt dhe empati.

Pra, sot, ndërmerrni këtë hap të thjeshtë, por shumë të rëndësishëm: kontrolloni se si ndiheni. Dhe pastaj, guxo ta ndash atë me dikë që i beson. Ky është hapi i parë drejt një jete më të ndershme dhe kuptimplote./kohajuaj

JuliaKazana-McCarthy -Trajner Jete e Çertifikuar (Federata Ndërkombëtare e Trajnimit, ICF)