Është një best-seller para se të dalë në treg. Arsyeja e Kujtimeve të shumëpritura të Angela Merkelit me titull “Liria: Kujtimet 1954-2021” (Freiheit: Erinnerungen 1954-2021). Ajo i shkroi ato pa konsulentë, historianë apo shkrimtarë fantazmë, vetëm me kontributin e bashkëpunëtorit të saj të ngushtë, Mpeate Bauman. Vetëm ata zgjodhën shtëpinë botuese cilësore dhe tradicionale Kiepenheuer & Witsch në Këln.
“Angela Merkel ka qenë në krye të qeverisjes së Gjermanisë për 16 vjet, e ka drejtuar vendin nëpër kriza të shumta dhe ka formësuar politikën dhe shoqërinë gjermane dhe ndërkombëtare me veprimet dhe qëndrimet e saj. Por sigurisht Angela Merkel nuk ka lindur kancelare” lexojmë në shënimin hyrës të librit të shumëpritur, i cili do të dalë më 26 nëntor në tridhjetë gjuhë, natyrisht edhe në greqisht. Deri atëherë përmbajtja e plotë e tij mbetet një sekret i lartë. Është një libër, lexojmë në shënimin hyrës, “që hedh dritë mbi mënyrën se si merren vendimet në kohën tonë dhe ofron një vështrim unik në funksionimin e brendshëm të pushtetit. Dhe është një apel vendimtar në favor të Lirisë”.
Doracaku politik i menaxhimit të krizave
Angela Merkel
Zbulimet e para në shtypin gjerman janë zbuluese. Persona, kryeministra, vendimmarrës, kriza, momente përcaktuese të historisë moderne ndërkombëtare, evropiane dhe gjermane. Gjithçka dhe kushdo vjen, shkon dhe analizohet në librin prej rreth 700 faqesh nën “doktrinën Merkel”, me realizëm dhe diplomaci. Si kancelar i Gjermanisë nga viti 2005 deri në vitin 2021, ai jetoi afër pothuajse të gjithëve: Putin, Trump, Obama, Erdogan, por edhe të gjithë kryeministrat grekë gjatë viteve të vështira të krizës. Gjithashtu ka shumë referenca për vitin kritik 2015 nën qeverisjen e Alexis Tsipras dhe vendimin përfundimtar për qëndrimin e Greqisë në eurozonë. Në pritje të 26 nëntorit për faqet që kanë të bëjnë me Greqinë.
Pikat në të cilat po fokusohen këto ditë mediat gjermane, së pari gazeta Zeit e cila para-botoi fragmente, kanë të bëjnë kryesisht me marrëdhëniet mes Gjermanisë dhe Rusisë, kontaktet e shpeshta që ka pasur me Vladimir Putinin (dhe që mund të jetë një libër më vete. ) por edhe me Donald Trump. Ai gjithashtu i referohet në mënyrë gjithëpërfshirëse menaxhimit të krizave të njëpasnjëshme: nga kolapsi i Lehman Brothers, te kriza financiare ndërkombëtare, kriza e euros deri te kriza e refugjatëve dhe pandemia.
Për Putinin, ai shkruan se “ai ishte vazhdimisht në vëzhgim, që dikush të mos e trajtonte keq. Ai ishte gjithmonë i gatshëm të shijonte lojërat e pushtetit me qenin e tij dhe t’i bënte të tjerët ta prisnin.” Një referencë për foton e famshme të labradorit të zi të Putinit në Kremlin gjatë një takimi zyrtar, ndërsa Putini dinte për frikën e Merkelit nga qentë. Sa i përket Trump, ajo e kujton atë duke admiruar Putinin dhe duke e parë gjithçka si një “marrëveshje”. Për Elon Musk, i cili tani po hidhet në politikë së bashku me Donald Trump, ajo shpreh shqetësimin se një biznesmen që ka më shumë satelitë në botë do të marrë vendime politike.
Ai këmbëngul për Ukrainën dhe Nord Stream
Me buzëqeshje Angela Merkel dhe Vladimir Putin në Dresden në vitin 2006. Ata flisnin gjermanisht dhe rusisht
Në librin e saj, Merkel mbron “jo”-në e saj të vitit 2008 për një anëtarësim të shpejtë në NATO të Ukrainës dhe Gjeorgjisë, sepse, pretendon ajo, ajo e dinte se çfarë do të thoshte kjo për Rusinë dhe Putinin. Ai e justifikon refuzimin e saj si një mjet mbrojtjeje kundër “agresivitetit të Putinit siç thotë ai”. Madje ajo tregon se Putini i kishte thënë: “Nuk do të jesh përgjithmonë kancelar. Dhe pastaj, ata do të bëhen anëtarë të NATO-s. Dhe kjo është pikërisht ajo që dua të parandaloj”.
Për atë që kundërshtarët e saj politikë e akuzojnë për një qëndrim pro-rus në lidhje me rrjetin e gazsjellësit Nord Stream, ajo beson se mbështetja për këtë projekt të veçantë ishte e drejtë duke pasur parasysh se industria gjermane kishte dëshpërimisht nevojë për gaz të lirë rus.
Megjithatë, ajo që del në dritë për Ukrainën dhe Rusinë tashmë po shkakton reagime. Ish-ambasadori ukrainas në Berlin, Andrii Melnyk, duke folur për Spiegel, e quan politikën e jashtme të Merkelit “të dështuar”, veçanërisht në lidhje me Ukrainën dhe Rusinë. “Do të ishte një shenjë fuqie dhe jo dobësie nëse ajo të paktën do të pranonte në kujtimet e saj fiaskonë, në mënyrë që fatkeqësi të ngjashme të shmangeshin në të ardhmen.”
Kritika ndaj politikës aktuale gjermane
Angela Merkel dhe Friedrich Merz në vitin 2000 në një konferencë të Kristian Demokratëve
Për sa i përket vetë Angela Merkelit, ajo duket se e ka planifikuar prej kohësh këtë moment kujtimesh, e menduar dhe në heshtje. Dhe duket se po e shijon. Natyrisht, ai nuk e kishte llogaritur se do të përkonte me një periudhë zgjedhjesh të parakohshme në mes të dimrit. Në të vetmen intervistë që dha për Spiegel-in para botimit të librit, ai komenton dështimin e qeverisë socialdemokrate-gjelbër-liberale dhe akuzon Soltz-in dhe Lindner-in për papjekuri mashkullore.
“Burra!” (Burra!), thërret ai pas një pyetjeje lidhur me mosmarrëveshjen e dy burrave. Ai gjithashtu e sheh tërbimin e tij në kamera kundër Lindner, kancelares, si të papajtueshëm me rolin e kancelares si kreu i një “organi kushtetues”, siç thotë ai. Financat u pushuan pas një përçarjeje për buxhetin, duke bërë që bashkëqeverisja të shpërbëhej. Për vetë Merkelin, “sjellja tipike mashkullore” është t’i marrë gjërat personalisht. Në politikë kjo duhet shmangur sa më shumë”. Siç vëren ai: “Si kancelar duhet të përballesh me rrethana të vështira. Ndien shumë emocione, por është më mirë të bërtasësh me murin përpara sesa para publikut gjerman”.
Megjithatë, ajo në mënyrë indirekte gjuan edhe partinë e saj, Kristian Demokratët e Friedrich Merz-it (kundërshtarja e saj e ashpër e brendshme e partisë në të kaluarën) për sa i përket vijës së rreptë që ata ndjekin për imigracionin. Duke lexuar përsëri fjalët e saj, del në një përfundim: se ajo nuk është penduar për atë “Wir schaffen das” (Ne do t’ia dalim) historike, që hapi kufijtë gjermanë për qindra mijëra refugjatë.
Burimi: dw.com/ kohajuaj
