Emmanuel  Macron i dha kryeministrit të rrëzuar Le Corneille 48 orë kohë për të “shpëtuar qeverinë e tij”, ndërsa trazirat politike bënë që tregjet e aksioneve të Parisit të bien ndjeshëm dhe të rrisin frikën e një efekti domino në të gjithë Evropën mbi kostot e huamarrjes. Në një koment të rrallë, Gjermania paralajmëroi se “një Francë e qëndrueshme do të thotë stabilitet evropian”.

Procesi i buxhetit të vitit 2026 është viktimë e krizës politike, pasi, sipas ligjit francez, qeveria ka afat deri më 7 tetor për të paraqitur projektligjin, përndryshe, parashikohet legjislacion emergjent për të miratuar shpenzimet, taksimin dhe huamarrjen.

Z. Macron ka ndërruar pesë kryeministra që kur u rizgjodh në vitin 2022, me Sébastien Lecorni, 39 vjeç, që dha dorëheqjen vetëm 27 ditë pas emërimit të tij, duke e bërë atë “kryeministrin me shërbimin më të shkurtër” në historinë politike moderne franceze.

Emërimi i Macron deri të mërkurën në mbrëmje

Por në një kthesë të re, Emmanuel Macron i ngarkoi zotit Lecorni detyrën e mbajtjes së “negociatave përfundimtare deri të mërkurën në mbrëmje”, duke sugjeruar se dështimi do të çonte në zgjedhje të reja të parakohshme. Në këtë rast, ato do të mbaheshin brenda 20 deri në 40 ditë sipas ligjit francez

Duke shtuar konfuzionin, z. Lecorni njoftoi se edhe nëse përpjekjet rezultojnë efektive, ai vetë nuk do të kthehet në kryeministër, sipas BFMTV.

Nëse negociatat dështojnë, presidenti francez është gati të “marrë përgjegjësitë e tij”, tha një zëdhënës i Elizesë.

«Nuk i kuptoj më vendimet e Emmanuel Macron», thotë aleati i ngushtë i presidentit dhe ish-kryeministri, Gabriel Attal.

Zgjedhjet e politikave nën presion në tregun e obligacioneve

Marine Le Pen, partia e së cilës, Tubimi Kombëtar, është më e madhja në parlamentin francez, tha se përballë një “krize regjimi”, zoti Macron “ka dy rrugë të mundshme: dorëheqjen ose shpërbërjen”.

Marine Tondelier, udhëheqëse e Partisë së Gjelbër, i bëri thirrje zotit Macron të emërojë një kryeministër të krahut të majtë ose të Gjelbër, duke shtuar: “Këto janë me të vërtetë mesazhet e fundit nga një botë politike që po shembet.”

Emmanuel Macron ka mundësinë të zgjedhë midis emërimit të një kryeministri tjetër për të provuar fatin e tij me matematikën politike – ose të japë vetë dorëheqjen. Siç pritej, tregjet u tronditën.

Le Corneille ishte kryeministri i fundit që u përpoq, por dështoi, të hartonte një paketë shkurtimesh shpenzimesh dhe rritjesh taksash që do të kufizonin presionet në rritje në tregun e obligacioneve.

Pse borxhi publik francez ndikon në Evropë

Në raportin e saj global të borxhit, të publikuar më parë këtë vit, Organizata për Bashkëpunim dhe Zhvillim Ekonomik me seli në Paris tha se kostot e interesit si përqindje e PBB-së midis vendeve anëtare ishin rritur nga një nivel i ulët 20-vjeçar në një nivel të lartë midis viteve 2021 dhe 2024. Të gjithë këta huamarrës sovranë po peshkojnë për të njëjtin grup investitorësh ndërkombëtarë dhe shqetësimet në lidhje me qëndrueshmërinë në ekonominë e dytë më të madhe të Evropës mund të përhapen tek të tjerët – siç u pa, për shembull, kur rendimentet e obligacioneve të Mbretërisë së Bashkuar pasuan kostot e huamarrjes së SHBA-së që u rritën më herët gjatë vitit.

Sfondi i dorëheqjes

Një nga pikat kryesore të fërkimit në qeverinë e re të zotit Lecornu ishte emërimi i ish-ministrit të Financave Bruno Le Maire si Ministër i Mbrojtjes. Partia Republikane (LR) e krahut të djathtë u indinjua nga emërimi, duke e parë zotin Le Maire si arkitektin e borxhit publik të Francës, i cili po rritet me 5,000 euro në sekondë, dhe një tradhtar pasi ai u largua nga LR për t’u bashkuar me qeverinë e Macron në vitin 2017./kohajuaj