Publikimi i përgjimeve të reja të zv/kryeministres Belinda Balluku dhe vartësit të saj, Ervis Berberi ka tronditur jo vetëm opinionin publik, por edhe vetë logjikën e funksionimit të politikës shqiptare. Përfshirja e emrit të Belind Këlliçit në përgjimet e zv/kryeministres dhe ministres së Infrastrukturës, Belinda Balluku, ka hapur një kapitull të ri debatesh mbi marrëdhënien e çuditshme mes politikës, protestës dhe interesave të padukshme. Materialet e dala në dritë ngrenë dyshime të forta se pas retorikës së fortë opozitare dhe kauzave të shpallura në publik, fshihen skenarë të orkestruar, ku protesta nuk është më akt qytetar , por produkt me çmim.

Emri i deputetit demokrat, Belind Këlliçi, i cili kërkon hapur financime nga ministrja Balluku për të organizuar protesta kundër kryebashkiakut Erion Veliaj, konfirmon zërat që qarkullonin prej kohësh se Këllici financohej nga zv/kryeministrja Balluku për të protestuar kundër Veliajt.

Një situatë absurde kjo, që hedh poshtë çdo narrativë “opozitare” dhe shfaq një realitet skandaloz. Protesta e ka humbur tashmë misionin e saj si një akt qytetar duke u kthyer në një mall për pazare mes politikantëve të maxhorancës dhe opozotarëve. Financimi i protestave të opozitës  nga një ministre e qeverisë  është një shembull i qartë i çorientimit moral të politikës shqiptare. Kjo nuk është më politikë, por një treg shfrytëzimi, ku secili përdor tjetrin për të goditur kundërshtarin brenda familjes së vet politike.

A luajti rol në këtë rast edhe krushqia familjare e deputetit demokrat, Belind Këllici me ish zyrtarët socialistë?

Kujtojmë se vjerri i z. Këllici, Artan Shkreli në kohën kur është bërë dhe tenderi për Tynelin e Llogarasë ka mbajtur postin e zv. ministrit të Infrastrukturës dhe Energjisë, e cila drejtohej nga zonja Balluku. A ka qenë në dijeni z. Këllici që në atë kohë për pazaret që bëheshin për tenderin, nëpërmjet vjerrit të tij dhe ai ka përdorur ai informacionet si një shantazh për zonjën Balluku për ta mbështetur atë më pas financiarisht? Aq më shumë që protestat kundër Erion Veliajt i konvertonte  të dya palëve. Ky afrim familjar, që në publik shpesh është minimizuar, tani duket se ka qenë ura e natyrshme e komunikimit mes tyre.

Në ambjentet gazetareske është folur shpesh për një mardhënie të  afërt mes Ballukut dhe Këllicit. Për disa, kjo dukej një tezë e ekzagjeruar. Ndërsa qarkullonte ideja se Balluku kishte interes t’i frynte çdo proteste kundër Veliajt, për ta dobësuar politikisht atë brenda PS-së.

Kjo është mënyra më e shpifur se si funksionon sot politika e Tiranës:
Një ministër i qeverisë duket se financon protestën e një deputeti të opozitës kundër një zyrtari të vetë qeverisë.

A ka vend më për të besuar shqiptarët në këtë politikë të fëlliqur dhe cilën palë të besojnë ?

Belind Këlliçi, që është paraqitur shpesh si figura e pastër, si simbol i protestës dhe rinisë, del sot në versionin e tij më të shëmtuar: një politikan që nuk nguron të shesë apo të blejë zërin e protestës sipas interesit të radhës.

Për sa kohë protesta blihet dhe opozita paguhet, qytetarët do të mbeten spektatorë të një loje ku të gjithë fitojnë,  përveç atyre që dalin në shesh me bindjen se po mbrojnë të ardhmen e tyre./ kohajuaj.com