Tronditëse janë të dhënat që dalin mbi fenomenin e ngacmimit seksual dhe dhunës në punë, nga studimi i parë zyrtar i Konfederatës së Përgjithshme të Punëtorëve Grekë (GSEE) dhe Sekretariatit të Barazisë së Konfederatës në bashkëpunim me Friedrich Ebert Stiftung (FES).

Sipas studimit, gjatë 14 muajve ka pasur 275 incidente të ngacmimeve seksuale në vendin e punës, që do të thotë se 1 në 3 punëtorë, që kanë marrë pjesë në hulumtim, janë ngacmuar.

Statistika më tragjike, treguese e dominimit të diskriminimit gjinor në vend, është se 75.3% e viktimave janë gra.

“Dhuna dhe ngacmimi në botën e punës është një fenomen i përhapur, i cili duhet të adresohet menjëherë, ndërkohë që, në të njëjtën kohë, një përqindje e vogël e viktimave procedojnë me denoncimin e incidenteve të tilla në institucionet kompetente, gjë që tregon nevojën për të bërë shumë përpjekje. , për të forcuar besimin”.

Kjo rezulton ndër të tjera nga studimi, i cili u prezantua sot në një aktivitet në zyrat e ESIEA-s, pas hyrjes në fuqi të n. 4808/2021 dhe ratifikimin e Konventës Ndërkombëtare të Punës 190 të ILO.

Shifrat janë zbuluese dhe tregojnë shkallën e problemit, por edhe faktin që këto fenomene fatkeqësisht nuk raportohen në organet kompetente.

Nga të gjitha fazat e sondazhit, i cili u zhvillua midis 9 korrikut dhe 9 shtatorit 2024 me 876 pjesëmarrës, kishte gjithashtu një nevojë dhe shqetësim të përhapur që viktimat të kishin akses në mekanizmat efektivë të mbrojtjes në të gjithë territorin.

Konkretisht, sipas gjetjeve të hulumtimit, vetëm 1.6% e viktimave e kanë raportuar incidentin tek autoritetet kompetente. Të ngjashme janë edhe rezultatet e raportit vjetor të Inspektoratit të Punës, në bazë të të cilit për gjithë vitin 2013, Inspektorati i Punës ka trajtuar vetëm 12 raste për këtë çështje në shkallë vendi.

Siç tregon hulumtimi, viktimat nuk i informojnë institucionet përkatëse, ose sepse nuk u besojnë atyre (27.2%), ose sepse besojnë se nuk do të bëhet asgjë thelbësore (51.1%), ose sepse kanë frikë se ankesa do të ndikojë negativisht. punën e tyre, pozicionin e tyre ose perspektivat e tyre të zhvillimit profesional (37%).

Në të njëjtën kohë, vetëm 3.1% kanë Marrëveshje Kolektive të Punës me dispozita që mbulojnë ngacmimin seksual.

Gjithashtu, 78,9% thanë se sindikatat duhet të insistojnë në përfshirjen e dispozitave të duhura në rregulloren e punës për ngacmimin seksual dhe dhunën.

Siç u theksua, funksionimi i strukturave institucionale të dialogut social me pjesëmarrjen e sindikatave si për barazinë gjinore, diskriminimin, dhunën dhe ngacmimin në punë, ashtu edhe për situatën në terren dhe inspektimet nga Inspektorati i Punës është ndalur.

Në veçanti, 1 në 3 punëtorë ka marrë ngacmime seksuale në vendin e punës (31,4%-275 incidente).

Gjithashtu, 3 nga 4 viktima janë punëtore femra (75.3%), 21.1% janë meshkuj dhe 1.5% nuk ​​kanë deklaruar identitetin e tyre gjinor.

77.1% e fenomeneve të tilla vijnë nga sektori privat dhe 17.8% nga sektori publik.

43,5% e kampionit të përgjithshëm vunë re se fenomeni është i zakonshëm në vendin e punës dhe 31,5% u përgjigjën se është shumë i zakonshëm.

Format e sjelljeve të padëshiruara janë verbale, joverbale, fizike dhe online.

Shumica e viktimave që përjetuan sjellje të padëshiruara në vendin e tyre aktual të punës kishin marrë pamje të papërshtatshme intensive ose të pahijshme që i bënin të ndiheshin jo rehat (65.5%). 46.2% kishin përjetuar shaka të turpshme seksuale ose komente fyese për trupin ose jetën private. 32.4% kishin përjetuar kontakte të padëshiruara fizike, si afërsi, prekje e pjesëve të trupit, puthje/përqafim apo diçka tjetër. 20.7% kanë përjetuar sjellje të natyrës seksuale në punë, e cila u ka shkaktuar ndjenja fyerjeje, poshtërimi ose frike. 17.5% morën propozime të papërshtatshme për takime. 12% kanë përjetuar sugjerime të papërshtatshme për aktivitet seksual dhe 6.9% kanë përjetuar sugjerime të papërshtatshme në faqet e rrjeteve sociale.

Për sa i përket sektorëve më të prekur, shtatë pozitat e para i zënë sektorët e mëposhtëm: aktivitetet financiare dhe të sigurimeve (31.6%), aktivitetet e tjera shërbimi (6.9%), arsimi (6.9%), aktivitetet që lidhen me kujdesin shëndetësor dhe social ( 6.2%), veprimtari administrative dhe mbështetëse (5.1%), informacion dhe komunikim (4.7%) dhe art, argëtim dhe argëtim (3.3%).

Në 49,4% të rasteve, autori është koleg apo partner mashkull.

Në 40.4% të incidenteve, autori është punëdhënës ose mbikëqyrës mashkull.

27.1% e incidenteve përfshinin një klient mashkull, pacient ose pasagjer.

Pasojat e ngacmimeve seksuale tek punonjësit

67.3% ndiheshin të pakëndshëm në vendin e punës, 31.9% shmangnin kontaktet sociale me kolegët, 29.5% kishin vështirësi në përqendrimin ose kryerjen e detyrave të tyre, 24.7% mendonin të linin punën dhe 21.9% shfaqnin depresion ose pasoja të tjera të pakëndshme psikologjike.

Reagimi i viktimave ndaj ngacmimeve seksuale

38.2% e viktimave janë përgjigjur se nuk kanë reaguar fare, 3.6% kanë paraqitur një ankesë formale në një njësi të veçantë të vendit të punës dhe 5.2% kanë raportuar incidentin në një sindikatë.

Rezultatet e reagimit në rastet kur viktimat janë përballur me autorin ose kanë njoftuar personat apo institucionet përkatëse.

45.7% e pjesëmarrësve deklaruan se nuk kishte asnjë efekt, 27.5% thanë se ngacmimi u ndal, 8.7% vunë re se pretendimi ishte hetuar dhe 6.5% u përgjigjën se autori ishte transferuar në një departament tjetër.

Ata që parashtruan një ankesë zyrtare u përgjigjën në lidhje me rezultatin e ankesës si më poshtë:

– 7.1% janë përgjigjur se ankesa ka përmirësuar situatën,

– 10% që nuk ka ndryshuar asgjë dhe

– 6.4% se ankesa ka përkeqësuar situatën.

Çfarë lloj informacioni dhe mbështetje do të dëshironin të merrnin viktimat?

43.8% kërkojnë mbështetje profesionale dhe ligjore për të raportuar ngacmimet dhe dhunën.

48.1% kërkojnë informacion/informacion nga institucionet kompetente lidhur me veprimet në rast të ngacmimeve seksuale.

41.3% kërkojnë mbrojtje nga ngacmimet e tjera seksuale dhe mbrojtje nga hakmarrja.

34.9% kërkojnë mbështetje morale.

33.2% kërkojnë ndihmë profesionale për të kuptuar të drejtat.

Si pjesë e aktivitetit, u propozua që nga viti i ardhshëm (2025) të zhvillohet një program edukimi ose fushatë ndërgjegjësimi ose të dyja. Parakusht është bashkëpunimi i të gjitha palëve të interesuara (punonjës, punëdhënës dhe autoritete të pavarura).

Siç u theksua, bashkëpunimi i të gjithëve është i nevojshëm për parandalimin dhe luftimin e fenomenit. Qëllimi është t’u jepet viktimave kurajo për të raportuar dhe përballur me ngacmimet dhe dhunën në vendin e punës.

Përshëndetje në këtë aktivitet përshëndetën, ndër të tjera, presidentja e ESIEA, Maria Antoniadou, presidenti i GSEE, Yiannis Panagopoulos, Drejtori i FES Athinë, Regine Shubert, Sekretarja e Përgjithshme e Barazisë dhe të Drejtave të Njeriut, Katerina Patsoyannis, Presidentja e Komitetit Kombëtar për Komisionin për të Drejtat e Njeriut, Maria Gavouneli dhe Zëdhënësja e tij PASOK-Lëvizja e Ndryshimit, ekspert i punës, Kostas Tsoukalas.

Raporti kombëtar për ngacmimet seksuale në vendin e punës u prezantua nga autori i raportit, Dr. Athena Malagardi dhe analisti statistikor, Kostas Boukouvalas.